000			01723nam a2200277 i 4500
997	0	0	_e2
001			2154131
003			ES-ScRBPG
005			20250128103911.0
007			ta
008			250115s2025 sp e 000 1 glg d
017			_aVG 649-2024
020			_a9788411106221
040			_aBPV
080			_a821.134.4-311.2"20" _22016
100	1		_aCaride, Ramón _d(1957- ) _eaut _9111644
245	1	3	_aAs superviventes _c/ Ramón Caride.
260			_aVigo _b: Xerais _c, 2025.
300			_a114 p. _c; 23 cm
490	0		_a( Narrativa _v; 539 )
520	3		_aTres mulleres coinciden na sala de espera de urxencias do CHUS de Compostela unha madrugada calquera. Este imprevisto azar vai ter consecuencias impensadas en cada unha delas. Son veteranas de moitas guerras psíquicas, e levan sufrido agresións físicas, sociais e farmacolóxicas. Con todo, non se consideran vítimas, cousas pasivas que se deixan facer e desfacer, e pelexan acotío para chegaren a ser quen queren. Son superviventes. Neste tempo de crise enquistada -unha era marcada polas ditaduras produtivas, consumistas, toxico-pornográficas e tamén pola das redes sociais-, a demolición dos prototipos de xénero e a construción da propia identidade sexual e afectiva son cavorcos que poucos se atreven a ollar até o seu fondo. Mais a vida é un exercicio de funambulismo, mesmo que non nos decatemos. Andamos sempre en precario equilibrio riba dun cabo moi estreito, ao bordo da caída libre no baleiro. E cando miras moito tempo ao abismo, o abismo tamén mira dentro de ti. Chamádeme Xanax!
655		7	_aNovela da vida cotiá _915244
655		4	_aNovela de la vida cotidiana _923626
690			_afic _943891
852			_aPED030